همواره باید دانست که کاهش pH باید با دقت بیشتری انجام شود. در استخرها pH را بصورت پله ای و حداکثر با گام های 0.3 کاهش می دهند. برای کاهش pH می توان به آب، اسیدهیدروکلریدریک، بی سولفیت سدیم تزریق نمود. بطور کلی برای کاهش pH آب به میزان 0.1 تا 0.3 به ازای هر 10000Lit آب استخر، 100ml اسید هیدروکلریدریک یا 120gr بی سولفات سدیم به آب اضافه می کنیم. تزریق اسید نباید در اسکیمر انجام شود زیرا سبب آسیب دیدن تجهیزات، لوله ها و اتصالات می شود. برای افزایش pH می توان به آب، بی کربنات سدیم، کربنات سدیم و یا هیدروکسید سدیم اضافه کرد. تزریق بی کربنات سدیم با pH برابر 8.2 سبب افزایش تدریجی pH می شود در حالی که تزریق کربنات سدیم با pH برابر 12.1 سبب افزایش زیاد pH و هیدروکسید سدیم با pH برابر 14 سبب افزایش جهشی pH می شود. لازم به یادآوری است که تزریق مواد اسیدی و یا قلیایی باید به صورت غیر غلیظ و محلول در آب باشد و حداقل نسبت حجمی این مواد به آب 10.1 است.تنظیم pH آب استخر
اغلب موادی که در تهیه غشاهای RO ( آب شیرین کن ) به کار می روند، مخلوطی از لایه نازک پلی آمید (TFC) یا انواع سلولزی آن مانند سلولز استات (CTA) و یا مخلوطی از هر دو می باشند. غشاهای CA/CATA دارای ظرفیت کافی برای اغلب مصارف خانگی هستند ولی اگر نیاز به تصفیه حجم زیادی از آب باشد، غشاهای TFC مورد استفاده قرار می گیرند. غشاهای RO براساس توانایی شان در حذف ترکیبات موجود در آب بسته بندی می گردند. اگر چه غشاهای لایه نازک بسیار گران هستند ولی در عوض دارای دوام و استحکام بالایی می باشند و میزان حذف TDS در آن ها بیش از 95 درصد است ولی در صورت استفاده از غشاهای سلولزی، میزان حذف حدود 88-94 درصد می گردد. انرژی الکتریکی مصرفی در فرآیند RO، عمدتا مربوط به پمپ ها است. در 10 سال اخیر، فشار محرک خالص مورد نیاز برای تراوش آب به شدت کاهش یافته و نیاز به انرژی الکتریکی فرآیند، روند نزولی داشته است. فشار محرک خالص مورد نیاز در هر کاربرد فرآیند غشایی در RO، تابعی از دو پارامتر تغییرات فشار اسمزی و مقاومت هیدرولیکی است.جنس غشا آب شیرین کن
عوامل موثر در آسیب رساندن به غشاها